Marek Hłasko ur. 14 stycznia 1934 w Warszawie, zm. 14 czerwca 1969 w Wiesbaden w Niemczech, prozaik. Przez kilka lat pracował jako kierowca samochodowy. Po sukcesie literackim noweli Baza Sokołowska (1954), którą drukował w prasie, poświęcił się twórczości pisarskiej. Pracował krótko w redakcji studenckiego tygodnika „Po prostu” (redaktor działu prozy). W 1958 wyjechał do Berlina Zachodniego, z podróży tej już do Polski nie powrócił. Przebywał w różnych krajach, miastach, regionach świata (Izrael, Berlin Zach., Paryż, Niemcy, Kalifornia, gdzie uzyskał licencję pilota), pracę pisarską łączył z zarobkowymi zajęciami fizycznymi. W 1975 jego prochy sprowadzono do kraju. W Polsce Hłasko opublikował zbiór opowiadań Pierwszy krok w chmurach (1956), za który otrzymał nagrodę literacką Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (1958). Na emigracji nakładem Biblioteki „Kultury” w Paryżu wydano m. in. tomy opowiadań: Cmentarze. Następny do raju (1958), Wszyscy byli odwróceni. Brudne czyny (1964), wspomnienia Piękni dwudziestoletni (1966), powieść Sowa, córka piekarza (1967). W kraju wydano pośrednie pośmiertnie Opowiadania (1976), Namiętności (1982), Sonatę marymoncką (1982), Palcie ryż każdego dnia (1983), Nawrócony w Jaffie (1989), Utwory wybrane (t. 1-5 1989). Postać i twórczość Hłaski stały się pokoleniową legendą. Znaczenie zbioru Pierwszy krok w chmurach polegało na przeciwstawieniu się obowiązujądej konwencji literatury socrealistycznej. Opowiadania to przede wszystkim prezentacja scen i epizodów z życia młodego pokolenia, skłóconego z rzeczywistością i zawiedzionego w swojej wierze w świat wartości. Bunt natury moralnej, obraz frustracji i częstego wykolejenia społecznego bohaterów zostały odebrane jako demonstracja protestu rozczarowanego do swych ideałów pokolenia. Opowiadania Hłaski były przekładane na kilkanaście języków (m. in. niemiecki, francuski, włoski, hiszpański, węgierski, serbsko – chorwacki, holenderski, szwedzki, duński, norweski, hebrajski).